فهرست:
سندرم آنتی فسفولیپید (APS) توسط سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اشتباه آنتی بادی های غیر طبیعی به نام آنتی بادی های آنتی فسفولیپید تولید می کند.
این اتفاق باعث افزایش خطر لخته شدن خون در رگ‌های خونی می‌شود که ممکن منجر به مشکلات جدی شود، مانند:
مشخص نیست که چرا این آنتی بادی های غیر طبیعی تولید می شوند، یا چرا بسیاری از افراد آنتی بادی های آنتی فسفولیپید دارند اما لخته خون در آن ها ایجاد نمی شود.
تصور می شود که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مسئول این امر باشد.
آنتی بادی های آنتی فسفولیپید (Antiphospholipid antibodies)
آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی تولید می شوند تا به مبارزه با عفونت و بیماری کمک کنند.
آنتی بادی ها بخشی از سیستم دفاعی بدن هستند و برای کمک به محافظت در برابر عوامل مضر خارجی مانند باکتری ها و ویروس ها تولید می شوند.
آنتی بادی ها به سیستم ایمنی سیگنال می دهند که مواد شیمیایی را برای از بین بردن این باکتری ها و ویروس ها آزاد کند و از گسترش عفونت جلوگیری کند.
در سندرم آنتی فسفولیپید، سیستم ایمنی آنتی‌بادی‌های غیرطبیعی تولید می‌کند که به جای حمله به باکتری‌ها و ویروس‌ها، به اشتباه به پروتئین‌های موجود در خون و رگ‌های خونی حمله می‌کنند.
مشخص نیست که این اتفاق چگونه باعث می شود خون راحت تر لخته شود.
اما اکثر متخصصان بر این باورند که حفظ قوام صحیح خون (این که خون نه بیش از حد روان باشد و نه بیش از حد چسبناک) یک عمل تعادلی بسیار ظریف است که به انواع مختلفی از پروتئین ها و چربی ها بستگی دارد که با هم کار می کنند.
این تعادل ممکن است توسط آنتی بادی های غیر طبیعی در افراد مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید مختل شود.
عوامل ژنتیکی
تحقیقات در مورد عوامل ژنتیکی پیرامون سندرم آنتی فسفولیپید هنوز در مراحل اولیه است، اما به نظر می‌رسد ژن‌هایی که افراد از والدین خود به ارث می برند ممکن است در ایجاد آنتی‌بادی‌های آنتی فسفولیپید نقش داشته باشند.
سندرم آنتی فسفولیپید مانند بیماری های هموفیلی و کم خونی داسی شکل، مستقیماً از والدین به فرزندان منتقل نمی شود.
اما داشتن بستگان یا اعضای خانواده مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید احتمال ایجاد این سندرم در شما را نیز افزایش می دهد.
مطالعات نشان داده‌اند که برخی از افراد مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید دارای یک ژن معیوب هستند که در سایر بیماری های خودایمنی مانند لوپوس نیز نقش دارد.
این امر می تواند توضیح دهد که چرا برخی از افراد مبتلا به نوع دیگری از بیماری های خودایمنی به سندرم آنتی فسفولیپید نیز مبتلا می شوند.
عوامل محیطی
تصور می شود که ممکن است یک یا چند عامل محیطی برای ایجاد سندرم آنتی فسفولیپید در برخی افراد مورد نیاز باشد.
عوامل محیطی که ممکن است مسئول ایجاد سندرم آنتی فسفولیپید باشند عبارتند از:
- عفونت های ویروسی، مانند سیتومگالوویروس (CMV) یا پاروویروس B19
- عفونت های باکتریایی، مانند ایکُلای یا E.coli (باکتری که اغلب با مسمومیت غذایی همراه است) یا لپتوسپیروز (عفونتی که معمولاً توسط حیوانات خاص منتشر می شود)
- برخی داروها، مانند داروهای ضد صرع یا قرص های ضد بارداری خوراکی
نظریه دیگر این است که بسیاری از افرادی که آنتی بادی های آنتی فسفولیپیدی غیرطبیعی در خون خود دارند تنها در صورتی به سندرم APS مبتلا می شوند که به دلیل عواملی مانند عوامل زیر خطر لخته شدن خون در آنها افزایش یافته باشد.
به عنوان مثال ، موارد زیر خطر لخته شدن خون را در افراد افزایش می دهند:
- رژیم غذایی ناسالمی که منجر به سطح بالای کلسترول در خون شود
- عدم انجام ورزش کافی
- مصرف قرص های ضد بارداری یا هورمون درمانی جایگزین (HRT)
- سیگار کشیدن
- چاقی
اما موارد بالا نمی توانند توضیح دهند که چرا برخی از کودکان و بزرگسالانی که هیچ یک از این عوامل خطر را ندارند همچنان به APS مبتلا می شوند.
| < بعدی تشخیص | قبلی > علایم و نشانه ها |