فهرست:
قبل از انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر، برای اطمینان از امکان پذیر بودن آن، به ارزیابی پزشکی نیاز دارید.
این ارزیابی همچنین به شما فرصتی می دهد تا هر گونه نگرانی را با متخصص قلب خود در میان بگذارید.
در طول ارزیابی قبل از آنژیوپلاستی، ممکن است برای اطمینان از اینکه کاندید مناسبی برای این عمل هستید، آزمایش خون و بررسی سلامت عمومی بر روی شما انجام شود.
همچنین ممکن است قبل از انجام آنژیوپلاستی، یک روش تصویربرداری پزشکی به نام آنژیوگرافی بر روی شما انجام شود. ابتدا آنژیوگرافی انجام می شود تا داخل رگ های کرونر بررسی شود و محل انسداد در رگ مشخص شود.
گاهی اوقات متخصص قلب ابتدا آنژیوگرافی را انجام می دهد اما سپس بلافاصله به انجام آنژیوپلاستی به عنوان بخشی از همان عمل ادامه می دهد.
از شما خواسته می شود که 4 تا 6 ساعت قبل از آنژیوپلاستی کرونر چیزی نخورید یا ننوشید.
معمولاً می‌توانید اکثر داروها را تا روز انجام آنژیوپلاستی به‌طور معمول مصرف کنید، به استثنای داروهای رقیق‌کننده خون (ضد انعقادها)، مانند وارفارین.
همچنین درصورت ابتلا به دیابت ممکن است لازم باشد زمان مصرف داروهای دیابت خود را تغییر دهید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد اینکه آیا باید روش مصرف داروهای خود را قبل از عمل تغییر دهید یا خیر، با پزشک خود صحبت کنید.
درباره آماده شدن برای آنژیوپلاستی کرونر بیشتر بخوانید.
پروسه انجام آنژیوپلاستی کرونر
آنژیوپلاستی عروق کرونر معمولاً در اتاقی به نام آزمایشگاه کاتتریزاسیون (catheterisation laboratory یا “کَت لَب”) انجام می شود نه در اتاق عمل. این اتاق مجهز به تجهیزات تصویربرداری اشعه ایکس است که به پزشک اجازه می دهد تا مراحل انجام کار را روی صفحه نمایش مشاهده کند.
آنژیوپلاستی عروق کرونر معمولاً بین 30 دقیقه تا 2 ساعت طول می کشد، اگرچه گاهی ممکن است بیشتر نیز طول بکشد.
از شما خواسته می شود که روی میز اشعه ایکس به پشت دراز بکشید. شما به یک دستگاه پایشگر قلبی (مانیتورینگ قلبی) متصل می شوید و یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن پوستتان به شما تزریق می شود. در صورتی که نیاز به داروی آرام بخش داشته باشید، یک آنژیوکت رگ وریدی برای تزریق داخل وریدی معمولاً در ورید جلوی آرنج شما تعبیه می شود.
سپس متخصص قلب، برش کوچکی در پوست کشاله ران، مچ دست یا بازو، روی شریانی که در آن نبض شما قابل لمس است ایجاد می‌کند. یک لوله کوچک به نام غلاف (sheath) در شریان قرار داده می شود تا در طول عمل باز بماند.
یک کاتتر از غلاف عبور داده می شود و در امتداد شریان به داخل رگ های کرونر چپ یا راست هدایت می شود.
سپس یک سیم نازک و منعطف از داخل کاتتر به ناحیه مسدود شده وارد می شود. یک بالون کوچک به شکل سوسیس از روی سیم به ناحیه مسدود منتقل شده و حدود 20 تا 30 ثانیه باد می شود. این کار باعث می شود که ماده چربی روی دیواره داخلی شریان له شود. این کار ممکن است چندین بار انجام شود.
در حالی که بالون باد می شود، شریان برای لحظاتی به طور کامل مسدود می شود و ممکن است کمی درد قفسه سینه داشته باشید. با این حال، این درد طبیعی است و جای نگرانی نیست. وقتی بالون خالی می شود، درد از بین می رود. اگر احساس درد شما شدید است از متخصص قلب خود بخواهید که داروی مسکن برایتان تجویز کند.
وقتی کاتتر در شریان های شما حرکت می کند، معمولاً چیزی احساس نمی کنید، اما ممکن است گاهی اوقات ریتم غیر طبیعی ضربان قلب احساس کنید. این موضوع جای نگرانی ندارد و کاملاً طبیعی است.
اگر نیاز به قرار دادن فنر یا استنت وجود داشته باشد (به ادامه مقاله مراجعه کنید)، فنر یا استنت از قبل روی بالون نصب می شود و با باد شدن بالون باز می شود. پس از تخلیه باد و برداشتن بالون، استنت در داخل شریان شما باقی می‌ماند.
پس از پایان عمل، متخصص قلب بررسی می کند که شریان شما به اندازه کافی باز شده است تا خون راحت تر جریان یابد یا خیر. این کار با تزریق مقدار کمی از رنگ مخصوص (ماده حاجب) به داخل کاتتر و عکس برداری با اشعه ایکس از جریان خون شریان انجام می شود.
سپس بالون، سیم، کاتتر و غلاف برداشته شده و هرگونه خونریزی احتمالی از محل برش با یک کیسه شن قابل حل یا فشار محکم متوقف می شود. در برخی موارد، غلاف برای چند ساعت یا یک شب در جای خود باقی می‌ماند و سپس برداشته می شود.
رفتن به خانه
آنژیوپلاستی عروق کرونر اغلب شامل یک شب بستری در بیمارستان است، اما بسیاری از افرادی که آنژیوپلاستی ساده ای داشته اند می توانند در همان روز به خانه بروند.
پس از عمل، به مدت 1 هفته نمی توانید رانندگی کنید، بنابراین باید ترتیبی دهید که شخصی شما را از بیمارستان به خانه برساند.
در مورد بهبودی پس از آنژیوپلاستی عروق کرونر بیشتر بخوانید.
استنت ها یا فنر های قلبی
استنت یا فنر یک لوله سیمی کوتاه است که مانند یک داربست عمل می کند و به باز نگه داشتن شریان شما کمک می کند. 2 نوع اصلی استنت وجود دارد:
- استنت فلزی بدون روکش.
- استنت دارویی – که با دارویی پوشانده شده است که خطر انسداد مجدد شریان را کاهش می دهد.
بزرگترین ایراد استفاده از استنت های فلزی بدون روکش این است که، در برخی موارد، رگ ها دوباره شروع به مسدود شدن می کنند. چراکه سیستم ایمنی استنت را به عنوان یک جسم خارجی می بیند و به آن حمله می کند و باعث تورم و رشد بیش از حد بافت در اطراف استنت می شود.
می توان با استفاده از استنت های دارویی از این مشکل جلوگیری کرد. این استنت ها با دارویی پوشانده شده اند که پاسخ غیرطبیعی بدن و رشد بافت اضافی در اطراف استنت را کاهش می دهد. با این حال، این امر همچنین بهبود شریان کرونر اطراف استنت بعد از انجام آنژیوپلاستی را به تاخیر می اندازد و به این معنی است که ادامه مصرف دارو رقیق کننده خون تا 1 سال پس از عمل بسیار مهم است. این داروها به کاهش خطر مسدود شدن ناگهانی رگ با لخته خون در محل استنت و ایجاد سکته قلبی کمک می کنند.
هنگامی که استنت دارویی در محل قرار گرفت، دارو به مرور زمان در ناحیه ای که احتمال مسدود شدن مجدد آن وجود دارد، آزاد می شود. 2 نوع دارو که بیشتر مورد تحقیق قرار گرفته اند عبارتند از:
- داروهای “-لیموس” (مانند سیرولیموس، اورولیموس و تاکرولیموس) – که قبلا برای جلوگیری از رد پیوند اعضای پیوند شده استفاده می‌شدند.
- پاکلیتاکسل – که رشد سلولی را مهار می کند و معمولاً در شیمی درمانی استفاده می شود
مؤسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی بریتانیا (NICE) توصیه می کند که اگر قطر شریان تحت درمان کمتر از 3 میلی متر باشد یا طول بخش باریک شده شریان بیشتر از 15 میلی متر باشد، باید استنت های دارویی تعبیه شوند، زیرا شواهد نشان می دهد که خطر باریک شدن و مسدود شدن مجدد رگ در این موارد بیشتر است.
قبل از عمل، مزایا و خطرات هر نوع استنت را با متخصص قلب خود در میان بگذارید.
اگر استنت دارید، باید داروهای خاصی مصرف کنید تا خطر تشکیل لخته های خون در اطراف استنت را کاهش دهید. این داروها شامل موارد زیر هستند:
- آسپرین – هر روز صبح برای بقیه عمر مصرف می شود
- کلوپیدوگرل – بسته به اینکه آیا شما یک استنت فلزی بدون روکش یا دارویی دارید یا اینکه سکته قلبی داشته اید، به مدت 1 تا 12 ماه مصرف می شود.
- پراسوگرل یا تیکاگرلور – به عنوان جایگزین کلوپیدوگرل در افرادی که برای سکته قلبی تحت درمان قرار گرفته اند استفاده می شود.
تصمیم گیری در مورد محل درمان
شما می توانید محل درمان خود را انتخاب کنید. از پزشک خود بپرسید که آیا می تواند یک بیمارستان تخصصی قلب و عروق را با کارکنان مجرب که سالانه تعداد زیادی آنژیوپلاستی انجام می دهند، توصیه کند. پزشک متخصص قلبی که آنژیوپلاستی را انجام می دهد، به عنوان “فوق تخصص مداخله‌ای قلب یا اینترونشنال کاردیولوژیست” شناخته می شود.
| < بعدی نقاهت و بهبودی | قبلی > بررسی اجمالی |